Sonsuzluk bizim hikayemize koyulmuş bir isimdi hani ?

Sen benden gittin ya. Sadece sen gitmedin aslında. Hayallerimiz,anılarımızı götürdün beraberinde. şimdi sığındığım minik bir ayı var yanımda. her gece beraber uyuyup onları düşündüğüm minik bir ayı.. Gözlerimden akan yaşları artık silen ellerin değil yorganım olmuştu. ve ağladığımda omzunda bulduğum huzuru başka kollarda arar olmuştum artık. şimdi sana gitmek yakışır mı sevgili ? beni tamamlayan sen, şimdi nasılda gitmiş olursun. bu hiç adaletli bir hayat değil. seni o kadar özlerken gitmen.. bu mutlu sonlu filmlere yakışmayacak bir son. aslında her hikayenin mutlu olması şart değil ama bizim hikayemize mutsuzluk olmamalı. ellerin,kokun,bakışın,gülüşün olmalı hikayemizde.onları betimleyerek anlatmalıyım ben her saniyeyi. Heyecanlanmalıyım yazıp yazıp okuduğumda. Tıp kı ilk günkü gibi.. o saf duyguları en temiz duyguları yaşamalıyım tekrardan sende.tekrar titremeli ellerim kalp ritimlerim değişmeli,gözlerim dolmalı. ellerini kokladıkça doymamalıyım kokusuna ve sana bakmaya doymamalıyım. gözlerim dolmalı mesela yok yere. aklımda şizofrenlikler kurmalı seni dişi sinekten bile kıskanmalıyım . kafayi yer hale gelmeliyim. ama yinede mutlu olmalıyım sende.. ve bunları tekrardan yaşamak bizim hikayemizde imkansız olmamalı. kavuşmalıyız mutlu sonumuza.. Sonsuzluk  anlamlanmalı bu hikayede.