Bırak sensizliğin gitsin benden. Unutsun tüm bedenim bunun acısını.  Öyle bir unutsun ki yıllar geçse bile hatırlayamasın bunları. Bu haykırışları,üzüntüleri,beklentileri. Ne kadar uzun bir süre. Ne kadar imkansız aslında bunların hepsi değil mi ? Koskoca bir hayatın yarısını çöpe atmak gibi aslında. Şimdi tek dileğim sensin aslında tanrıdan. Ama sende gelmiyorsan ne yapabilirim ki sensizliği çekmekten başka. Keşkeler o kadar çok ki hayatta. Hiç keşken olmasın diyen benim hayatımın en büyük keşkesi oldun sen. Keşke diyorum sana daha fazla sarılsaymışım daha fazla elini tutup öpseymişim seni. Ya da daha fazla delirtseymişim,kızdırıp kıskandırsaymışım seni. Daha fazla gülüşünü izleyip içimi ısıtsaymışım ki şimdi yüreğim buz tutmasaymış. O kadar özlediğim şey var ki sende. Ve biliyorum ki ne sen ne de ben bizi başkalarında yaşayabileceğiz. Başka bir sürü hoşlantı,sevgi olacak hayatımızda. Kim bilir onlara tutunacağız birbirimize bakmamak için. Ama biz bir daha olmayacağız . Belki ben hep seni yaşatacağım başka bedenlerde. Belki hep seninle konuşacağım başka dillerde. Ama hep bir yanım eksik olacak. Çünkü senin o kokunu,gülüşünü,bakışını hiç bir yerde bulamayacağım. Senin için 2 günlük insanlara güveneceğim ve kazık yiyeceğim belkide. Ama senden vazgeçmek pahasına sana yapamadıklarımı yapıcam aslında ben başkalarına. Çünkü içimde hep kalan bir yara. İçimde hep kalan bir sen olacak..